De woonkamergalerie van Julia
De buitenkant van Julia’s Mini Galerie en huis
Oude polaroid foto’s van Julia’s woon- en slaapkamer in haar studententijd
Vera van de Velde (VV): ‘Waarom begon je een galerie in je huiskamer?’
Julia van der Meer (JM): ‘De start van de galerie was eigenlijk een heel spontaan idee. Ik woon in een appartementje in het centrum van Amsterdam, waar ik eerst samen met een vriendin verbleef. Toen zij vertrok had ik voor mijn gevoel ineens een enorme ruimte. Ik vond dat ik iets met die ruimte moest doen en omdat ik Algemene Cultuurwetenschappen studeerde en dus als met een voet in het kunstwereldje zat, leek het me leuk om een keer een expositie te organiseren. Ik dacht eerst aan andere locaties, maar bedacht me later dat ik ook gewoon kon beginnen in mijn eigen woonkamer, gezien ik daar toch genoeg plaats had. Ik was al bevriend met een aantal kunstenaars en gaandeweg heb ik steeds meer kunstenaars bij elkaar gesprokkeld. Alle kunst die er hing was maximaal 100 euro, allemaal heel betaalbaar. Dit probeer ik er nog altijd wel een beetje in te houden. In mijn optiek moet iedereen kunst kunnen kopen, de mensen die nooit een galerie binnen gaan omdat ze denken dat ze het toch niet kunnen betalen nodig ik graag uit. Door mijn galerie betaalbaar en heel toegankelijk te maken, probeer ik mensen aan te sporen om hun eerste kunstwerkje te kopen. Soms kan dit gaan om hele kleine werkjes, of om zeefdrukken, of een print. Er wordt veel kunst verkocht, dus wat dat betreft is die missie geslaagd. De eerste editie ging zo goed: ik kreeg veel goede reacties, er waren veel mensen, er werd veel verkocht, dus toen besloot ik ermee door te gaan.’
VV: ‘Je eet, slaapt, leeft ook in de galerie, is het niet vreemd dat na jouw ontbijt er ineens wildvreemde kopers in je huiskamer galerie staan?’
JM: ‘Ik heb een klein appartementje, van misschien 45 vierkante meter, met een woon- en een slaapkamer. Tijdens de exposities, die een week duren, transformeer ik echt mijn woonkamer. Dan zie je ook niet meer goed dat ik er woon, omdat ik alle persoonlijke spullen weghaal en allemaal opstapel in mijn slaapkamer. Als de ruimte helemaal leeg is, heb ik ook echt een galerie gevoel, dit is niet het geval als al mijn spullen er weer staan. Langer dan een week kunnen de exposities niet duren, omdat ik als een bezoeker in mijn eigen huis leef. Tijdens de exposities zet ik mijn deur open en kunnen mensen gewoon naar binnen lopen, dan voelt het ook echt als een galerie. Sommige mensen zouden het misschien een eng idee vinden, maar ik vind het juist leuk dat er allemaal onbekenden in mijn huis komen kijken. De meeste mensen stappen gericht af op mijn galerie, ze kennen de kunstenaars die er exposeren of hebben al eerder gehoord van mijn mini galerie en verder probeer ik mijn buurt bij mijn exposities te betrekken. Ik heb in de afgelopen twee jaar gekeken naar een eventuele andere locatie voor mijn galerie, want er staan op dit moment natuurlijk veel panden leeg dus er zijn genoeg plekken die je zou kunnen gebruiken, maar juist het intieme en persoonlijke verdwijnt in de holle grote witte ruimtes. De Mini Galerie gaat ook om kleinschaligheid en ook voor de jonge kunstenaars die ik toon, het feit dat ik zelf nog heel jong ben, de galerie nog niet zo lang bestaat en de zeer betaalbare en de redelijk kleine formaten werk die ik toon. Hierdoor is de Mini Galerie op meerdere manier te interpreteren. De woonkamer sluit daar helemaal op aan.’
VV: ‘Toch heb je ook op kunstbeurzen gestaan, ben je niet bang dat je daar de intimiteit die je galerie in je huiskamer heeft, verliest in de massaliteit van een beurs?’
JM: ‘De Mini Galerie is voor mij een groot leerproces, ik heb niet van te voren bedacht wat ik exact zou gaan doen, of dat ik het alleen bij mijn woonkamer zou laten. Toen ik voor een beurs gevraagd werd heb ik er eerst wel heel lang over getwijfeld en me afgevraagd of het wel of niet bij de Mini Galerie zou passen. Uiteindelijk heb ik het wel gedaan, omdat ze op de beurzen waar ik heb gestaan een speciale afdeling hadden voor jonge opkomende kunstenaars, waar ze ook wat kleinere stands hadden. Ik zocht altijd de kleinste stand die er was, om dat knusse en kleinschalige gevoel van de galerie een beetje te behouden. Daarnaast vind ik het belangrijk om alleen op beurzen te exposeren waar publiek komt dat bij mijn galerie past, de jongere kunstkopers die met een open blik kijken naar wat ze tegen komen. Ook hoop ik dat ik hiermee een groter publiek naar mijn galerie kan trekken en wat meer naamsbekendheid krijg met mijn galerie in de Amsterdamse en Nederlandse kunstwereld.’
VV: ‘Hoe selecteer jij de kunstenaars die bij jou mogen exposeren?’
JM: ‘Sinds ik begonnen ben met de galerie, krijg ik vaak e-mails van kunstenaars die hier zouden willen exposeren, maar eigenlijk ben ik daar heel strikt en streng in, ik probeer de kwaliteit van de kunst die ik toon zo hoog mogelijk te behouden. Ik ben begonnen met het concept om jonge, lokale, opkomende kunstenaars te tonen. De eerste expositie was daarom ook met drie Amsterdamse kunstenaars, de tweede was ook gericht op lokale kunstenaars. Ik toon vooral werk wat ik zelf mooi vind, dat heeft vaak iets grafisch, iets abstracts, maar is ook fris en vernieuwend. Eigenlijk hebben alle werken die ik exposeer deze elementen wel in zich, dat is wat ze met elkaar verbindt. Het wordt door anderen ook wel eens Street Art genoemd, omdat het vaak met de stad te maken heeft, maar zelf hou ik niet zo van dat begrip. Ik heb een aantal kunstenaars waar ik in een vast verband mee samenwerk, dat zijn Graphic Surgery, Jeroen Erosie en Louis Reith. Er zit altijd een bewuste keuze achter de kunstenaars die ik toon. De tweede expositie in mijn woonkamer heette ‘Groeten uit Amsterdam’. Ik vroeg vier Amsterdamse fotografen om foto’s te maken van Amsterdam, waar ik vervolgens zelf ansichtkaarten van heb laten maken. Sommigen hadden al eerder al foto’s van Amsterdam gemaakt die ik op kaartformaat heb laten afdrukken, een van de kunstenaars heeft speciaal voor deze expositie in mijn opdracht nieuw werk gemaakt. Het was een expositie met een heel concreet thema, waarbinnen ik de juiste fotografen heb gezocht die voor mij gevoel beelden maakten die daar goed bijpasten. Groeten uit Amsterdam zoals die mensen die Amsterdam in hun hart gesloten hebben het kennen en niet die eindeloze verlichte kanalen met rondvaartboten erin.’
VV: ‘Wat is er op de komende expositie te zien?’
JM: ‘In september start de nieuwe expositie ‘Collage’. Onbewust heb ik de afgelopen jaren veel collages getoond op beurzen en in de galerie, dit vond ik een mooie toevalligheid, dus daarom besloot ik daar een expositie van te maken. Er doen 19 kunstenaars mee, die allemaal een of twee werken hebben hangen. Ook nu probeer ik de expositie weer heel toegankelijk te maken. De opening van de expositie vindt plaats op 13 september en duurt tot 28 september. Het gaat dit keer iets anders dan de vorige exposities, het is namelijk niet alleen in mijn woonkamer, want daar passen niet alle werken in, maar mijn hele appartement is galerie. Ik moet dus nog de nodige spullen verhuizen, voordat het zover is…’
Voor meer informatie over de opkomende expositie, bezoek ook de facebookpagina van Mini Galerie.
Julia van der Meer, 24 jaar, afgestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam- opleiding Algemene Cultuurwetenschappen met een master Kunstgeschiedenis en oprichtster van de Mini Galerie.
Fotografie: Julia van der Meer en Jordi Huisman
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl