De series van UNSEEN 2019
Claire Venema bezoekt de beurs Unfair, en maakt een bescheiden selectie van fotoseries die blijven hangen.
Unseen opende wederom haar deuren afgelopen donderdag met een indrukwekkend groot aantal fotografische werken. Voorbij sterke opzichzelfstaande foto’s vinden we vooral een weg naar de fotoseries. Samenhangend, op elkaar aansluitend, verhalend: de een versterkt de ander, de ander versterkt de rest en gezamenlijk vertellen ze een verhaal. Ze beelden handelingen uit, staan garant voor beeldonderzoeken of laten oorzaak en gevolg zien. Mister Motley maakte een bescheiden selectie van fotoseries die blijven hangen.
De serene wolken van Henk Wildschut zijn om bij weg te dromen. Stuk voor stuk zijn zij altijd in beweging, nooit hetzelfde en snel verdwenen. Een fotografisch eerbetoon van Wilschut aan energiecentrales die ons zoveel hebben gegeven: economische groei en welzijn. Wilschut begon zijn fotografische eerbetoon door de wolken uit deze energiecentrales te fotograferen en daarmee te verfraaien. Door dat te doen probeert hij meer rationele ideeën op te wekken over onze energietraditie.
Massimiliano Gatti toont ons zwartwit foto’s van afgebrokkelde ruïnes, monumenten en krachtige ontploffingen. De ruïnes laten sporen uit het verleden achter die vervolgens op de ernaast hangende foto tot ontploffing worden gebracht. Als gevolg: beelden van rookkolommen, stofwolken en vliegende stenen die iets mysterieus hebben. Hij reflecteert hiermee op de relatie tussen historisch geheugen en het heden. De foto’s gemaakt in Palmyra, tijdens de bezetting van het Islamitische leger tonen de verwoeste gevolgen van die bezetting. Daarnaast zien we videoframes van ISIS-propaganda video’s waarin zij vernielingen van archeologische gebouwen documenteren. De rookwolken lijken zo in eerste instantie wellicht alleen esthetisch mooi maar dragen meer met zich mee.
In de intieme serie van Adey zie ik naakte mensen die zijn afgebeeld op innige momenten, samen of alleen. De naakte lichamen nemen vloeiende poses aan die overkomen als kwetsbaar, sereen en echt. Daarnaast tonen de beelden lichamen van dezelfde sekse die samenkomen. Mannen die elkaar vasthouden, vrouwen die tegen elkaar leunen. Adey lijkt hiermee te reageren op de dominerende, heteronormatieve beeldcultuur.
Een eclectische verzameling foto’s van verdraaide Venussen en andere opgeblazen, vervormde sculpturen. Aanpassingen van beelden en kleuren creëren nieuwe vormen en nieuwe sculpturen. Alle beelden worden gekneed tot elke denkbare vorm, mogelijk door middel van digitale technologieën zoals Photoshop, maar mogelijk zijn het gewoon moderne sculpturen die in hun fysieke vorm al verdraaingen kennen. Werkelijkheid en verbeelding, 2D en 3D lopen door elkaar heen in de fotoserie van Koen Hauser en ik blijf mijzelf de vraag stellen: ‘Waar kijk ik nou eigenlijk naar?’.
Unseen 2019 is nog tot 22 september te bezoeken in de Westergasfabriek.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl