De liefde voor een fruitboom
De lol, de angst dat hij je verlaat, de ergernis aan zijn vreemde gewoontes. Zonder hem voel je je leeg en weinig, veroorzaakt door het eeuwige verlangen naar verbonden zijn. De liefde. Er is altijd wel wat te emmeren over hartstocht, passie en de vonk tussen twee mensen. In langzame liedjes kunnen ze er geen schoon genoeg van krijgen en in hoeveel films is niet liefdesverdriet verwerkt. Geen onderwerp dat zo vaak op tafel komt als de liefde. We kunnen niet zonder, maar eenvoudig is het niet te noemen.
Fotografe Mariska van Zutven besloot op kerstavond 2009 de volgende advertentie op een datingsite te plaatsen:
Gezocht: man met fruitboom
Als ik niet naar de profielen luister, maar puur naar mijn hart, ben ik op zoek naar een man met een fruitboom in zijn tuin. Een fruitboom is een levendig, krachtig symbool met potentie. Het werpt en draagt vruchten. Het plant in prachtige kleuren en vormen voort. Elk jaar opnieuw. Het is een symbool wat het leven draagt in alle seizoenen en bijna altijd feestelijk. In de winter trekt het zich terug. Niet omdat het er genoeg van heeft, maar om zich opnieuw te laten; het heeft nog niet genoeg van de wereld gehad. Bloei, groei, vruchten, sterven. Soms ben ik bang voor de liefde, voor de energie, de golven, de kracht. Toch ga ik op zoek naar de man, de tuin de fruitboom.
Ik vraag me af in hoeverre er sprake is van de enige echte. En of ik hem überhaupt in dit leven nog ga vinden.
Bellefleur
Het is een pikant berichtje, met metaforen die allerlei betekenissen kunnen oproepen en de oproep eindigt toch in mineur. Als je weet dat je een man met een fruitboom wilt dan ben je al een heel eind, het verleden liet je waarschijnlijk zorgelijk nadenken wat je nou eigenlijk zou willen. De reacties op haar bericht stromen binnen. De mailwisseling tussen Mariska van Zutven en mogelijk fruitbomenbezitter Ton is de aanleiding voor het samenstellen van het boek Laten we voorop stellen dat je bent geboren voor het geluk. De mails zijn gehuld in een stevige linnen kaft, met de titel in het blauw, alsof het een oud boekje met handgeschreven brieven betreft.
De mailwisseling leest als een roman, het zijn korte stukjes met licht en zwaarder leesvoer. Filosoof Heidegger, betonnen schuttingen, het woord ‘tegemoet’ worden besproken. Daarnaast gaat het gros van de mails over harstocht, scheiden is lijden en daten. De woorden zijn misschien beter dan de gesprekken die de twee ooit zullen voeren. Ze zijn afgewogen, gebackspaced en opnieuw geformuleerd. Spontaniteit komt af en toe voorbij in de snelle reactie, maar geven geen beeld van hoe iemand op je zou reageren in een gesprek. De vraag of de ander al een nieuwe date heeft gevonden wordt meerdere malen gesteld, omdat een verstandhouding van woorden nou eenmaal moeilijker is te duiden. Angst en twijfel kun je tussen de regels lezen, angst om opnieuw verlaten te worden. Zeker als er een paar dagen niet wordt gereageerd.
Ik ben geneigd om het einde alvast te lezen. Tegelijkertijd wil ik het ook niet. De spanning van wel of niet een ontmoeting zal toch niet veranderen in een falend sprookje vol harde werkelijkheid? Of zal een te zoetsappige date niet verwoordt kunnen worden door dolle verliefdheid? Het zou bijna ongelooflijk zijn als ze samen die fruitboom en de dartelende kinderen kregen aan het einde van dit boek, dat zou te veel ‘eind goed al goed’ worden.
De lezer ziet niet de foto’s die zij naar elkaar sturen, tot mijn spijt mis ik op deze manier een foto van de benen van de man in kwestie. Wel worden de verhalen afgewisseld met andere foto’s. Af en toe kom je op een smal roze inlegvel in het boekje profielfoto’s van verschillende mannen tegen. Toch nog even gluren naar wat er meer op de markt is? Tegen het einde van het boek vind je deze mannen niet meer, alle aandacht gaat naar Ton de mogelijke fruitboombezitter.
Winters donkere foto’s van besneeuwde huizen en boerderijen schieten voorbij, de lentezon uitstrekkend over de lege vlaktes van het platteland gefotografeerd vanuit de trein. In elk seizoen zoeken en verlangen naar die ene man, ergens wonend in één van die huizen. Mariska van Zutven probeert al lange tijd fruitbomen vanuit de trein vast te leggen, af en toe belt ze aan bij mensen om de boom in hun achtertuin te fotograferen, dat levert leuke contacten op, maar tot zover nog geen man.
De fotografie verbeeldt de mogelijke fruitbomen in een flits, net als haar zoektocht naar de liefde. De mails staat vol afwegingen en conclusies over wat de liefde is of zou kunnen zijn. Een eenduidige oplossing voor liefde is niet te concluderen, daarom is het thema zo onuitputtelijk.
Het boekje is te koop in de grotere boekhandels. Lees meer over het boekje op haar website.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl