De kunstenaar en zijn tatoeages – Theo Wesselo

Na bier en wat verhalen rijker te zijn, blijkt maar weer dat Theo niet alleen een bijzondere kunstenaar, dichter, grappenmaker en zanger (van de Nederlandstalige band Hausmagger) is. Ook is hij een grenzeloze rokkenjager. Hij heeft meerdere vrouwennamen op zijn lichaam laten graveren. “Waarom heb je zo vaak de naam van een chick op je lichaam laten vereeuwigen? En heb je daar geen spijt van als het uit gaat?” Hij moet lachen. “Mijn moeder zei altijd dat ik nooit tatoeages moest laten zetten, omdat je daar spijt van zou krijgen. Op een gegeven moment had ik al best veel tatoeages op mijn lichaam staan, waaronder de naam ‘Evelien’. Toen onze relatie uitging wilde ik haar niet alleen uit mijn leven, maar ook van mijn lichaam. Mijn moeder had gelijk dat je spijt krijgt van tatoeages. Ik zocht raad bij de wereldberoemde en beruchte tatoeëerder Dikke Dennis en zei dat hij er maar iets overheen moest zetten. Maakte niet uit wat. Dikke Dennis was stoned en begon wat te freestylen op mijn arm. Enige ogenblikken later stond er een misvormd hart met twee ogen over ‘Evelien’ heen. Op dat moment boeide het mij niets, want ik was allang blij dat ik die afschuwelijke naam kwijt was. Echter begon ik na een tijdje júist spijt te krijgen van deze vervanging. Toen heb ik de naam er toch weer opnieuw boven laten zetten.”
 

Na jaren van schilderen op doek en kledij werd Theo Wesselo het stoffen canvas zat. Aangezien hij zelf al aardig wat plaatjes op zijn lijf bezat, waagde hij zijn kansen op het pad van het tatoeëren. Hij heeft het meeste op zichzelf geoefend. Enkele maakte hij met een professioneel uitziend tatoeëerapparaat en anderen zette hij met een ‘cosmetisch apparaat’, zoals hij het zelf noemt. “Daar waar je lijntjes mee boven je ogen zet.” De eerste keer dat hij de naald in iemand anders zette was voorafgaand aan zijn expositie bij Galerie Vriend van Bavink. Een vriend van Theo zag dat hij een tatoeëerapparaat bij zich had en vroeg of Theo een hartje met de achternaam van zijn voormalige vriendin op zijn arm wilde zetten. Echter moest de naam wel met opzet verkeerd geschreven zijn. “Ik vroeg nog aan ‘m: weet je zeker dat ze het wel gaat begrijpen? En toen zei hij: ‘ja ja!’.” Dus kraste ik een groot hart met de foute achternaam op zijn bovenarm. Zonder ooit eerder een lijn gezet te hebben op een ander. Ik zei dat hij me wel moest bellen zodra hij het aan haar had laten zien. Ik werd een dag later gebeld, en het bleek dus één grote flop geweest te zijn omdat zijn vriendin er niks van begreep. “Een hele tijd later liet hij mij zijn arm zien met een cover up.”

“Toen ik begon met oefenen leek het me leuk om tattooshop ‘Spijt’ te openen, met als motto: ‘de allerslechtste tatoeages gezet door Theo Wesselo’. Terwijl het een grap was, werden allemaal mensen enthousiast en wilden ze een afspraak maken om er een te laten zetten. Ik denk dat als het er op aankomt mensen niet zo snel durven, omdat ik het echt niet kan en ‘je maar 1 lichaam hebt’ -dat soort excuses. – Mensen moeten hun lichaam niet als een tempel zien, – eerder als een kladblok van het leven.” Wesselo vindt het verbeteren van zijn tatoeëerskills tijdrovend en alles wat lang duurt, houdt vaak maar kort zijn aandacht vast. “Als ik een tekening maak is die meestal binnen één dag af. Bij een tatoeage is dat een beetje hetzelfde geval. Zoals bij deze zeemeermin op mijn borst.” Theo maakt zijn blouse open en laat de tatoeage zien. “Ik had op een gegeven moment geen zin meer, dus heb ik ‘m niet afgemaakt en staat er nu alleen een vissenstaart.” 
Theo weet me urenlang zoet te houden met zijn wilde westen verhalen. Tot slot wil ik heel graag weten hoe het in hem op kwam om ‘FUCK’ op zijn blote bast te laten zetten. Verbazingwekkend genoeg kwam dit idee niet in een dronken bui tot hem. “De tatoeage vormt een ultra-kort gedicht dat ‘shit’ heet en het gaat zo: ‘fuck’. Daarnaast vormt het een ‘literaire tegemoetkoming’ aan mijn slechthorende- en slechtziende publiek. Zo kunnen ze tijdens mijn optredens niet alleen genieten van mijn muziek maar ook van een goed gedicht.
“Wist je dat ik in een melancholische bui een liedje geschreven heb over tatoeëeren? Het gaat zo:

tatoueren, tatoueren, 
om maar weer iets te proberen
om je karma te bezweren
tatoueren, tatoueren,
laat je tatoueren om het noodlot
uit je lijer
uit je lijer
uit je lijer 
te laten zweren,
te laten zweren
dus laat je tatoueren, 
tatoueren, 
bij elke relatie horen veren
dus waarom zou je nog proberen 
soms om de liefde te bezweren
of het drinken af te leren, 
tatoueren, tatoueren,
laat je tatoueren, 
zal de pijn van tatouere
je dan eindelijk eens lere, 
dat tatoueren, tatoueren 
niks te maken heeft met noodlot
niks met lijer of met zweren
met proberen of bezweren, 
hoogstens iets met leren dat
tatoueren, tatoueren,
de lekkerste manier is om 
je kortstondig te bezeren
dus tatoueren, tatoueren, 
laat je in godsnaam tatoueren.”