De eerste twee uren – Vuilnisman
‘Zullen we de fietser maar besparen?’ vraagt Leroy. Ik knik lachend, hij laat de fietser langs de enorme waterplas rijden. Ik vertel hem dat ik meerdere keren door een hard rijdende auto nat ben geworden.
‘Er zijn mensen die dat opzettelijk doen,’ zegt hij zacht.
Hij perst zijn lippen op elkaar, glimlacht een soort van. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij naar mij kijkt.
Als hij op de weg let, kijk ik naar hem, zijn hangende schouders, lange nek, ietwat hangende hoofd dat geen emotie lijkt te hebben. Wat denkt zo’n iemand?
De radio praat onze stiltes vol. Ja, de eerste twee uren zijn vaak het zwaarst.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl