Could be

19 maart 2015

Een opgeplakt affiche met een vermiste eenhoorn is te zien op de uitnodiging voor Could be, een One Nest Stand, een één avond durende tentoonstelling in Nest in Den Haag. Wat is feit en wat is fictie, wat is natuurlijk en wat is bovennatuurlijk, waar geloof je in? In The Damagomi Project ging Floris Schönfeld op zoek naar alternatieve overtuigingen. Deze tentoonstelling gaat over de alternatieve spirituele Damagomi groep; een groep die zich verdiepte in de relatie tussen de mens en de natuur. Als reactie op de tentoonstelling van Schönfeld reageren studenten van de KABK op de betekenis van fictie en geloof in de tentoonstelling Could be.

De tien studenten kregen een maand tijd om hun idee uit te werken in een beeldend werk. In samenwerking met verschillende kunstenaars en critici gingen de studenten aan de slag. Ieder heeft een ander vraagstuk genomen omtrent het alternatieve denksysteem. In de expositie is daardoor een grote verscheidenheid in beeldend werk te zien. Hierbij een korte beschrijving van enkele werken:

Tobias Lengkeek ziet schilderijen als puur fictionele objecten. Constructies van fictieve waarnemingen en dromen. Hij gaat in op de contrasterende relatie tussen de mens en de natuur. Op een groot doek is een hek van de begrenzing van een militaire basis te zien, aan beide kanten van de omheining loopt de natuur ongehinderd door. Zijn schilderijen zijn niet alleen aan de muur bevestigd maar ook aan een houten constructie. Hierdoor worden zijn schilderijen niet als primair getoond en de wand als secundair of onbelangrijk, maar vormt de constructie een onderdeel van het geheel.

Loïs Richard doet onderzoek naar haar eigen vroegste herinneringen. Hoe was het vroeger toen ze samen met haar zusje en ouders op een woonboot in Amsterdam woonde? Welk beeld creëert je geheugen van je eigen verleden? Herinneringen zijn subjectief, vaak gestoeld op oude vakantiefoto’s en herinneringen uit plakboeken. Ze mengen zich soms met fantasie en een eigen geschapen realiteit. Het is volkomen mogelijk dat de zus van Loïs geheel andere herinneringen heeft over eenzelfde soort jeugd. Doormiddel van dia’s toont Loïs foto’s van vroeger die hoogstwaarschijnlijk zijn gemaakt door een liefdevolle ouder. Zo is te zien hoe Loïs en haar zusje in de zomer tussen de bomen in hangmatten lagen. Het zijn romantische jeugdbeelden waarop iedere ouder naar zijn camera grijpt. De fricties van een jeugd bestaan immers enkel in de herinnering. Op een tv zijn beelden te zien van hoe zij bij de foto’s haar persoonlijke herinneringen tekent. Verder maakte Loïs poëtische geluidsfragmenten die passen bij haar herinneringen van hoe het vroeger op de woonboot was. Deze geluiden bestaan uit abstracte klanken, en geruis uit de natuur en daarnaast navertellingen van de herinneringen van haar vader, moeder en zus. Wanneer je een foto van haar tuin met bomen te zien krijgt hoor je bijvoorbeeld de ritseling van takken en bij een ander fragment hoor je haar moeder vertellen over hoe zij vaak buiten aten.

Cosmeticareclames roepen hoe we ons lichaam jong kunnen houden, hoe je het gevecht aan kan gaan tegen veroudering en daarmee tegen verval van jezelf met als uiteindelijk resultaat de o zo bevreesde dood. Yulia Kharlamova laat met haar werk zien hoe uiterlijk vertoon de hoogste prioriteit heeft gekregen in onze moderne samenleving en we ons lichaam heilige status geven. We verafgoden onszelf en moderne iconen. Cosmetica is de heilige graal: een middel om boven jezelf uit te stijgen.De verschillende onderdelen van haar installatie vormen samen een uiteengescheurd lijf. De scherpe schaduwen spelen in haar werk een belangrijke rol. De felle schijnwerpers zorgen ervoor dat er een spanning ontstaatbij de toeschouwer, om het werk te betreden. Je staat immers plotseling in het middelpunt van de aandacht en het zou iedereen opvallen wanneer je lippenstift al half is weggevaagd.

Naast het werk van Tobias, Loïs en Yulia was er werk te zien van Max de Waard, Rosemary Niehaus, Helena Frijns, Robin van der Heijden, Li Ma, Jero Cornevin en Bauwien Ubbens. De eenhoorn is helaas niet gevonden, wel waren er ufo’s en sprookjes te horen.