Cogito ergo sum

Voor de insteek van dit stuk; al twee weken na het uploaden van stap 7, en nog steeds geen stip gezet, googelde ik: “de kwelling”; “De kwelling in de literatuur”. “De kwelling in de filosofie” en nog wat kwelling-dingen. En na een paar citaten te vinden op het internet (ook over de erotische kwelling en de hete kwelling), weet ik
1: dat het niet bij mij past om mooie citaten die ergens over gaan in te zetten.
En 2: dat het niet de kwelling is die de hoofdtoon voert, maar de afstand. En dan kom ik toch weer bij een lekker huis-tuin-en-keuken citaat van mezelf en dat is: ”afstand is alleen goed bij brilsterkte -1”

Ikzelf heb -2.5 maar omdat ik al een gehoorapparaat in de kast heb liggen, vertik ik het een brilletje te dragen. Komt er wel op neer dat teveel afstand zowel fysiek als figuurlijk voor mij niet werkt. Ik krijg geen openbaring of nieuwe invalshoeken, dingen vallen niet op z’n plek. Nee, ik zie het gewoon niet meer zo scherp. Soms zit je ergens zo bovenop dat het advies is “ga er even uit, neem afstand, dan zie je door de bomen het zonnetje weer schijnen”  Bij mij is dat andersom; ja een rondje lopen, of even een paar haltes in de tram zitten en dan weer terug, maar niet meer, niet langer. Afstand is voor mij funest, ik vergeet ‘t dan gewoon. Net als bij m’n vriendjes, loop de deur uit en ik heb al gesmst dat ik niet zonder je kan, blijf een maand weg en ik besef dat ik niet meer weet hoe je eruit ziet.

Dus in al zijn intensiteit kan iets misschien voelen als een kwelling, maar het is passiviteit (mijn persoonlijke grootste haat) dat de echte kwelling is. Ik heb passie, maar afstand maakt mij passief. Na deze gewaarwording googelde ik toch nog even door om te kijken of er een etymologisch verwantschap is tussen die twee: passie en passief. Ja: het lijden: en als je mij vraagt daar een synoniem voor te vinden; de kwelling. 

Dus vanaf toen zat ik er als de sodemieter weer bovenop. Creativiteit moet je afdwingen, inspiratie moet je opwekken, maar daarvoor moet je het wel aangaan. Werk is werk, divine intervention een bijkomst. 

En.
Hij is er die volgende stap. Ik vind ‘m zelf wel lekker en het voelt ook als gevorderd schaken. Je wint de pot niet door in één stap de koningin te willen pakken, maar door (bijvoorbeeld) je eigen koningin te laten slaan omdat je weet dat je 5 stappen later die genadeslag gaat uitdelen. Met schaken op het internet heet ik MissBenoni, als in Benoni Son of Sorrow een schaakopening die zegt: erop op eronder, kom maar op, ik heb passie. Nog 8 kopers in fase 8, Koper X (indecent proposal) inbegrepen. Voor zijn voorstel neem ik nog even de tijd, omdat ik heb gehoord dat afstand de boel verheldert.

Aukje Dekker schrijft voor mister Motley over haar project Stick or Twist. Twintig kunstkopers hebben ingestemd met de aankoop van een leeg canvas van Aukje Dekker waarop in fases een kunstwerk zal onstaan. Lees de andere artikelen hier. Of bezoek de website van Stick or Twist.