Wij zijn nooit eenzaam geweest – een scriptie over een wereld waarin het ‘existentiële’ zelf is opgelost
Cognitiewetenschapper, kunstenaar en schrijver Werner de Valk hervond zijn nieuwsgierigheid toen hij stuitte op de gedachte van Deleuze en Guattari dat de werkelijkheid is te vergelijken met de wortels van gras. Je kunt er een deel uittrekken, maar het geheel blijft bestaan. Het is een filosofie die zich tegen hiërarchieën en individualisme keert. Het ‘existentiële’ zelf lijkt plaats te maken voor een wereld waarin kunst en filosofie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In zijn scriptie gaat hij in op de vragen: Wat doet het existentiële ik nog in die rizomen? Hoe ziet de menselijke conditie eruit in een postmenselijke ontologie? Of: waar blijft onze persoonlijke stream of consciousness als álles stroomt en interacteert?
Een zoektocht naar het sublieme in de stad
Hoe kunnen we in de gecultiveerde omgeving van het Antropoceen door middel van het sublieme onze nietigheid in relatie tot natuur hervinden? Een scriptie van Fleur Kotten.
The Crime of Being an Artist
In haar afstudeerscriptie onderzoekt Zora Ottink in hoeverre zij werkelijk autonoom kan zijn als kunstenaar. Hoe betekenisvol kan ze zijn, als schepper, als kunstenaar en als vrouw? Zelf zegt ze daarover: “De mythe is dat je autonoom opereert, maar eigenlijk ben je een die dief en een verbinder in één.”
De ruimte van betekenis en de betekenis van ruimte
De scriptie van kunstenaar Dominique Zwartelé uit 2018 onderzoekt hoe kunst de tussenruimtes van de werkelijkheid kan grijpen en onthullen.
Ik weet dat ik je zie
Kunstenaar Eva Lute vraagt zich in haar scriptie af of we menselijk kunnen worden door de camera?
Klei kan zingen – over de kloof tussen cultuur en natuur
In haar scriptie ‘Hear The Clay Sing – Thinking Beyond Nature’ onderzoekt Ana Oosting via hersenen, assemblages en klei een antwoord op de vraag hoe we de westerse houding ten opzichte van de natuur kunnen veranderen.
De kunst als sloophamer – Opnieuw leren luisteren in het Antropoceen
Toen Lex van der Steen in zijn afstudeerjaar zat, onderzocht hij hoe hij in zijn onderwijspraktijk de relatie tussen mens en klimaat kon verbeteren. Hij kwam uit bij een vorm van kunstonderwijs die in essentie poogt zo min mogelijk onderwijs te zijn.
Duizend rondjes om een eiland
Hagar SchuringaGerrit Rietveld Academie – Beeld en Taal Decennia lang zoeken we naar vrijheid, proberen we haar vast te grijpen, maar…
Collaborating with authors/others
Maxime CosterArtEZ Arnhem – Docent Beeldende Kunst en Vormgeving …
Eeuwig Ogenblik
Jette Vogel Willem de Kooning Academy – Fine Art”Hoe krijg ik een nieuw perspectief op de gevestigde tijd?” Jette Vogel probeert in…
A design without referents
Joost Vullings ArtEZ – Graphic DesignWe worden omringd door beelden die gemaakt zijn om zo snel en helder mogelijk een boodschap…
De beoefening van contemplatie in postdramatisch theater
Jesse van DelftUniversiteit Utrecht – pre-master programma Contemporary Theatre, Dance and Dramaturgy In een tijd waarin we ontwend zijn in stilte na te denken en…
Heidegger en het werk van Hito Steyerl
Vera VisserGerrit Rietveld Academie – Fine ArtsIn maart 2018 vloog Vera Visser tijdens een trip in haar stageperiode in Suriname boven het…
Peach Tree, Ambiguous – Over het ontstaan van een consumentenmythe
Anouk van Klaveren Sandberg Instituut Amsterdam – temporary master F for Fact “Hoe houd ik me als ontwerper staande in een tijd waarin…
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...