Alex de Vries ging op atelierbezoek bij kunstenaar Bert Wils en sprak met hem over de balans tussen zijn onafhankelijke atelierwerk als schilder en zijn engagement met de samenleving en de kunstwereld.
Van 2003 tot 2013 verscheen Mister Motley als papieren kwartaalblad. In thematische nummers werd het werk van honderden kunstenaars getoond en besproken. Vanaf het allereerste begin kregen jonge kunstenaars bij Mister Motley ook zelf een platform om te schrijven. Deze zomer zet Mister Motley vijf van hen in het zonnetje door hun teksten opnieuw digitaal te publiceren. We vroegen ze – zoals het een tijdschrift dat kunst en leven aan elkaar knoopt betaamt – ook een aantal vragen; over de tekst die ze voor Mister Motley schreven, en over de mooiste zomer die zij ooit hebben beleefd. Deze week: Hello Strangers van Richtje Reinsma uit 2011.
Laura van Grinsven spreekt Benjamin Francis over zijn praktijk. “De openheid voor het niet-weten, daar de ruimte voor laten geeft ook een mooi spanningsveld tussen jouzelf, het mogelijke, het andere, misschien wel een god.”
Irem Kaneli en Stijn Smit hebben zich als kunstenaarsduo onlosmakelijk verbonden met elkaar, het landschap en de zee. In de weidsheid van het Noord-Nederlandse landschap werken ze in eb en vloed en bieden daarmee de kunst een natuurlijk perspectief.
Katja Heitmann (1987, DE) staat bekend om haar opvallende choreografieën. Ze werkt op het snijvlak van dans, beeldende kunst en theater, won de Prijs van de Nederlandse Dansdagen en de Gieskes-Strijbis podiumprijs. Op dit moment werkt ze aan Motus Mori Institute: een levend archief waarin menselijke bewegingen worden verzameld en gepreserveerd voor de toekomst. Haar werk wordt geroemd om zijn originaliteit, maar op de dansacademie twijfelde Katja of ze wel creatief genoeg was. Na het zien van een voorstelling van mimegroep Bambie wist ze hoe ze het lichaam wilde benaderen.
Het werk Skyspace van James Turrell greep Tamar Blom vast en liet hem niet meer los: “Turrell katapulteert ons de lucht in en bevraagt onze perceptie. Tegelijkertijd reflecteert hij op onze drang om het leven glad te strijken. Waarom houden we zo van die platheid?”
“Het is een wonder dat ik nog werk heb”, zegt Rob Sweere (1963) lachend aan het eind van ons gesprek. Hoewel Sweere al sinds de jaren tachtig werkzaam is als professioneel kunstenaar, heeft hij aardig wat aan te merken op de kunstwereld. Hij is zelfs gaan twijfelen of het tijdperk van de beeldende kunst zoals wij dat kennen in Nederland misschien wel voorbij is. Hij was bereid om een keer met Mister Motley in gesprek te gaan om zijn zorgen en ideeën te delen.
Alledaagse gebeurtenissen en waarnemingen vormen de grondslag voor de verbeelding die Mirjam Bürer in haar werk nastreeft. Altijd komt haar verstandhouding met de natuurlijk omgeving in haar werk terug, zoals in de tekeningen van de grassoorten die ze overal tegenkomt.
Vijfentwintig jaar heeft Ronald Ophuis geweld, oorlog, mishandeling, verkrachting, kindsoldaten, aanklachten en veroordeling in beeld gebracht. Alex de Vries ziet dat zijn recente schilderijen qua stijl een verdieping zijn van de techniek die hij zich eigen heeft gemaakt.
Nu onze nieuwe publicatie ‘Weten wat je ziet’ is verschenen, publiceren we regelmatig interviews uit deze bijzondere uitgave met dertig atelierbezoeken van Alex de Vries. ‘Weten wat je ziet’ is een verzameling interviews die een uniek, veelkleurig portret vormen van de hedendaagse kunstwereld, waar de lezer in kan blijven grasduinen. Bestel je exemplaar hier.
Het werk van Ada Dispa (1960) is in vele opzichten in tegenspraak met opvattingen over de ware gedaante van serieuze…
Het zijn belangrijke, maar vaak onzichtbare, pleitbezorgers van de beeldende kunst: de kunstdocenten. Van middelbare schoolleraren tot academiebegeleiders en van…
Eugenie Boon (1995, Willemstad) volgt in 2022 een begeleidingstraject bij Nest in Den Haag. Een van de onderdelen is dat ze dit jaar exposeert op Art Rotterdam. Bij de entree van het Van Nelle fabriek terrein is haar nieuwe werk The Pawns that Wandered in Promised Land (2022) te zien. Een bordspel dat gaat over het beloofde land en hoe wij mensen daar naar zoeken terwijl we er volgens Boon vaak al in zijn beland.
Met een open, niet veroordelende blik en vol experimenteerdrift benadert Coralie Vogelaar haar speelveld: de ruimten waar mens en technologie elkaar ontmoeten. En dat zijn nogal wat ruimten, die lang niet zo helder af te bakenen zijn als we denken.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl