Een ode aan de vulva – geen pornopoezen maar lippen zonder schaamte
Er heerst een vervormd beeld van hoe een vulva eruit moet zien. Dat is ook niet gek als je kijkt naar de ‘strakke pornopoezen’ die vrijwel onze enige beeldreferentie zijn in de media. Het geslachtsdeel lijkt voor veel mensen een mysterie vanwege het gebrek aan kennis. Maar dat is aan het verschuiven, en steeds meer kunstenaars tonen de vulva in al haar glorie, dwars tegen de schaamte en seksualisering in.
Hito Steyerl spant oneindige lussen tussen Kim Kardashian, dure sneakers, identiteitspolitiek en Donald Trump
Maurits de Bruijn bezocht I Will Survive van de hypergeëngageerde Hito Steyerl in het Stedelijk Museum te Amsterdam en zoomt in op het videowerk MISSION ACCOMPLISHED: BELANCIEGE.
Wat doet een kunstenaar als het einde nadert?
Het kiezen wat je laatste kunstwerk wordt, lijkt een onmogelijke keuze. Alsof dat laatste werk je hele leven moet samenvatten in een magistraal finalestuk. Kunst en de dood hebben sowieso een authentieke relatie met elkaar. Sommige kunstenaars krijgen na hun dood een bijna goddelijke status toebedeeld en anderen die tijdens hun leven het podium hebben gekend, worden na de laatste adem vergeten . Kun je als kunstenaar daadwerkelijk doorleven in je werk en heb je daar invloed op? Is kunst groter dan het leven zelf?
Het parallelle universum van Filip Vervaet
In het programma Geestverwanten vraagt Mister Motley denkers en schrijvers koppelingen te maken tussen hedendaagse kunstenaars en kunstwerken uit het verleden. Laurie Cluitmans bezocht afgelopen maand de tentoonstelling Cascade van Filip Vervaet in de Brakke Grond.
Wat ruimte krijgt om te groeien – over het belang van Artists In Recidency’s
Gerda van de Glind over het belang van Artists in Recidency’s: ‘De plekken met een gezonde voedingsbodem voor de culturele sector worden schaarser. En dat terwijl er juist verse grond nodig is.’
Een lichaam dat niet wordt bewoond – over trauma, therapie, overleven en oud-Griekse klaagzangen
Maurits de Bruijn over het doorgegeven trauma van zijn moeder, die de Holocaust overleefde, en waar zijn lichaam nog steeds op reageert.
Het bedekkende kleed van armoede
Hanne Hagenaars belicht de weergave van bedelaars en daklozen in hedendaagse kunt en treft confronterende werken aan waarin schaamte de boventoon voert. ‘Schaamte is een pijnlijk, ondraaglijk, krimpend gevoel dat ontstaat als je het idee hebt dat je niet voldoet aan de norm, voor gek staat, dat iedereen je stiekem uitlacht.’
De kleur van het onbestemde
Vandaag is het Blauwe maandag, de zogenaamd deprimerendste dag van het jaar, en dus schrijft Barbara Collé over blauwe kunst, melancholie en start een zoektocht naar het blauwe uur.
Guerillakunst in de straten van Google Maps
Tot voor kort had ik een slimme speaker, die na het uitspreken van de woorden ‘’Oké, Google…’’ zou moeten luisteren…