Mirthe Berentsen signaleert in haar essay ‘Mythes over moeders in de kunst’ een onbetwistbaar verband tussen het scheppen van leven en het creëren van kunst. Maar toch werd het onderwerp van de vrouw als moeder, de moeder als kunstenaar, lange tijd genegeerd binnen de kunst en literatuur.
Merel Bem kijkt naar Franse haute couture uit de Tweede Wereldoorlog, de kleding van Zelensky en Kadyrov en het werk van de Oekraïense fotograaf Alexander Chekmenev en ontdekt hoe kleding kan spreken in tijden van oorlog.
Lieneke Hulshof bezocht de centrale overzichtstentoonstelling The Milk of Dreams op de 59e editie van de Biënnale van Venetië. Daar ziet ze hoe prachtige, solidaire en inclusieve kunst van nu extra hard botst met onderliggende structuren van macht en ongelijkheid.
Er heerst een vervormd beeld van hoe een vulva eruit moet zien. Dat is ook niet gek als je kijkt naar de ‘strakke pornopoezen’ die vrijwel onze enige beeldreferentie zijn in de media. Het geslachtsdeel lijkt voor veel mensen een mysterie vanwege het gebrek aan kennis. Maar dat is aan het verschuiven, en steeds meer kunstenaars tonen de vulva in al haar glorie, dwars tegen de schaamte en seksualisering in.
Maurits de Bruijn bezocht I Will Survive van de hypergeëngageerde Hito Steyerl in het Stedelijk Museum te Amsterdam en zoomt in op het videowerk MISSION ACCOMPLISHED: BELANCIEGE.
Het kiezen wat je laatste kunstwerk wordt, lijkt een onmogelijke keuze. Alsof dat laatste werk je hele leven moet samenvatten in een magistraal finalestuk. Kunst en de dood hebben sowieso een authentieke relatie met elkaar. Sommige kunstenaars krijgen na hun dood een bijna goddelijke status toebedeeld en anderen die tijdens hun leven het podium hebben gekend, worden na de laatste adem vergeten . Kun je als kunstenaar daadwerkelijk doorleven in je werk en heb je daar invloed op? Is kunst groter dan het leven zelf?
In het programma Geestverwanten vraagt Mister Motley denkers en schrijvers koppelingen te maken tussen hedendaagse kunstenaars en kunstwerken uit het verleden. Laurie Cluitmans bezocht afgelopen maand de tentoonstelling Cascade van Filip Vervaet in de Brakke Grond.
Gerda van de Glind over het belang van Artists in Recidency’s: ‘De plekken met een gezonde voedingsbodem voor de culturele sector worden schaarser. En dat terwijl er juist verse grond nodig is.’
Maurits de Bruijn over het doorgegeven trauma van zijn moeder, die de Holocaust overleefde, en waar zijn lichaam nog steeds op reageert.
Hanne Hagenaars belicht de weergave van bedelaars en daklozen in hedendaagse kunt en treft confronterende werken aan waarin schaamte de boventoon voert. ‘Schaamte is een pijnlijk, ondraaglijk, krimpend gevoel dat ontstaat als je het idee hebt dat je niet voldoet aan de norm, voor gek staat, dat iedereen je stiekem uitlacht.’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl