Een refrein om op te drijven – over de film RAFTS van Rory Pilgrim
Helena Julian zag de tentoonstelling van Rory Pilgrim in Landhuis Oud Amelisweerd en werd geraakt door het woord ‘courage’ op een in hout gegraveerde roeispaan, het woord ‘risk’ op een flinterdun plastic tasje met een plant erin en de zin ‘taking the courage away from someone is a governmental crime’. Het deed haar nadenken over de drijvende kracht achter moed en wat er nodig is om die te laten vlotten.
De romantiek van een celstructuur – in gesprek met Kyara van Meel
Kyara van Meel is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Helena Julian ging met Kyara in gesprek over haar fascinatie voor botanische structuren en romantische landschappen, en hoe ze deze vermengd in een gelaagd beeld vol beweging.
De mist trekt op en de patronen blijven – in gesprek met Nazhifah Aisy
Nazhifah Aisy is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Helena Julian ging met Nazhifah in gesprek over het zijn van een third culture kid en hoe de herinneringen en zintuigelijke ervaringen die je met je meedraagt belangrijker zijn dan feiten zoals waar je geboren bent en welke taal je spreekt.
Portalen naar een begin en een einde – in gesprek met jahi quasim reeberg
jahi quasim reeberg is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Helena Julian sprak met jahi quasim reeberg over wat het voor hen betekent een begin en een einde te hebben. ‘Hoe besta ik, als Zwart en trans persoon, in het verleden en een oneindige toekomst? Het raakte me dat er geen of weinig archieven zijn voor mij waarin ik terug kan kijken naar wie er voor mij kwam. Als er gaten zijn in wat we als archief van de mensheid beschouwen, hoe kan ik die dan opvullen?’ jahi denkt over diens werk als een portaal, een manier om een parallelle wereld te scheppen, waarin die voorouders en geschiedenis wel te zien zijn.
Leven in de kunstmatigheid van het museum – het zadel, twee matjes, het huis
Wat is het verschil tussen dezelfde performance steeds opnieuw zien, versus een werk aan de muur? Helena Julian keerde meermaals terug naar de overzichtstentoonstelling van Marina Abramović. Naarmate ze het museum vaker bezoekt, zoomt ze in op de energetische dialoog tussen het publiek en de groep performers die de werken heruitvoeren. ‘Toegegeven, van alle performances die worden aangekondigd tijdens de tentoonstelling, wekt deze het meest weerzin bij me op.’
Zo dochter, zo moeder – over tastbare artistieke erfenissen
De intergenerationele insteek van All Our Yesterdays, een trio-tentoonstelling die begin mei opende bij IKOB – Museum of Contemporary Art in het Belgische Eupen, creëert een overkoepeld narratief waar onderzocht kan worden of dit soort overdrachten betekenisvol zijn. In zulke verbanden gaat het over geleefde kennis, dingen die je leert door vallen en opstaan, of de dingen die niet worden uitgesproken omdat ze op andere manieren worden aangeleerd. Misschien is het je moeder die je leerde om aandachtig naar de wereld te kijken. Of misschien wil je helemaal niet zijn zoals je moeder, maar ontdek je in de spiegel doorheen de tijd steeds meer van haar trekken in je eigen gezicht.
Elf jaar gaat langzaam en snel – over het heropende Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen
Tijdens haar studie kunstgeschiedenis bezocht Helena Julian regelmatig het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen. ‘Je viel van de ene verbazing in de andere, maar er werd verwacht dat je het waarom van deze verbazing zelf wist te plaatsen.’ Nu keert ze terug om te zien wat er overblijft van die ervaring en of de ontwikkelingen die het afgelopen decennium in de (kunst)wereld hebben plaatsgevonden, een plek krijgen in het gerenoveerde museum.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...