Hans Klein Hofmeijer is meer dan veertig jaar kunstenaar en heeft zich nooit geschikt naar de eisen die aan het professioneel kunstenaarschap worden gesteld: hij heeft nooit een vaste galerie gehad, hij heeft nooit lesgegeven, hij zit niet in de kroeg met andere kunstenaars, hij heeft geen internationale carrière nagestreefd. Alex de Vries ging bij hem op bezoek en sprak met hem over dat atelier, de ruimte waar Hans Klein Hofmeijer zijn ideeën fysiek kan maken.

In deel XII van De ontmoeting gaat Alex de Vries met Babs Haenen naar The Frozen Fountain om met Cok de Rooy die de winkel aan de Prinsengracht 645 met Dick Dankers (1950-2018) heeft opgericht, te praten over hoe kunst en vormgeving zich als communicerende vaten tot elkaar verhouden. “Design en toegepaste kunst zijn in het Stedelijk Museum nog steeds twee afdelingen.” 

In deel XI van De ontmoeting gaat Alex de Vries met cultureel antropoloog Henk Tromp naar de solotentoonstelling ‘Mirages’ van Lieven Hendriks in Museum CODA in Apeldoorn. Alex is benieuwd hoe Henk de schilderijen van Lieven Hendriks ondergaat die de waarachtigheid van de waarneming bevragen vanuit de ervaring dat ‘de dingen niet zo zijn, zoals je denkt dat ze zijn’. 

In deel IX van De ontmoeting bezoekt Alex de Vries met dichter Dorien de Wit de muurschildering die Joanneke Meester maakte in de ondergrondse gang van het Wilhelmina Kinderziekenhuis naar het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Dorien en Alex ontmoeten niet alleen het kunstwerk, maar ook de maker. Er ontvouwt zich een gesprek over de landschappelijkheid van letters die niet langer als taal opgevat kunnen worden en de grenzen van het begrip van de lezer.

Met haar ironische esthetiek neemt Vera Gulikers masculiene powerkunst op de hak. Haar grote semi-abstracte schilderijen worden beheerst door grafische tekens, en haar sculpturen zijn gemuteerde figuren die fantasy, schoonheidsidealen en tienercultuur verenigen. Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek. 

De paradoxale eigenschap van het werk van Eddy Stikkelorum is dat hij met materie materieloosheid toont. Het wezenlijke element van zijn beelden bestaat uit de afwezigheid van vorm, uit vormeloosheid die een fundamentele gedaante aanneemt die je kunt waarnemen als een beweging in de ruimte. “Het is er mij om begonnen dat de vrije ruimte die ik in mijn beelden nastreef ook door anderen kan worden ervaren. Als het goed is word je daar, net als ik, verliefd op.”