Aukje Dekker- Killed My Darlings

Iemand probeerde me bij stap 7 om te kopen; ik was de baas. Iemand deed via sms onder de gordel politiek; ik was de baas. Ik denk aan ze, ik schrijf over ze, de kopers zijn constant ‘on my mind’, maar ik bleef de baas. Nu nemen ze over; een stadium waarvan ik vind dat hij af is, een euforie na het schilderen die ik in dit proces nog niet zo sterk heb gevoeld; high fives, wijn, lang met schuin hoofd kijken met rare kreetjes en gekke gilletjes. Tijdens de traditie getrouwe ‘Wie Gaat Eruit Pol’ zei ik tegen Meier de galerie houder: “dit is het eind iedereen gaat eruit”.
Die avond heb ik m’n geld geteld en het er ook goed van genomen: wat een project, ik knijp in m’n handen en klop op m’n schouders. Trots en dankbaar. Met alle ups en downs, zo open, zo eerlijk, over zoveel meer dan waar ik ooit gedacht had dat het over zou gaan, werd het van een platte grap een diepe trip in de schilderkunst, in mezelf. En dat alles in verhouding tot het publiek, tot de afnemer, tot de markt. Wat is waarde, wat is authenticiteit, wie is de baas?

En deze afscheidsrede slaat dus he-le-maal nergens op, omdat er nog precies zoveel kopers inzitten.

En wat doe je dan?
Allereerst even slikken. 
Dan slokje water.
Dan aan je moeder denken. Niet seksueel, gewoon aan haar opvoeding.
When the going get’s tough, the tough get going bijvoorbeeld is er eentje van haar grammofoonplaat op repeat.

Dus daar gaan we weer.
Dit is ook een spel, aan alles valt wat te verbeteren en ik mis al heel lang de kleur rood op het doek.
Optie 1: maak ergens een rood stipje en zeg alsjullieblieft STAP 12 – hop 50 euro erbij?

Ik lees mn verhaal terug en besef door de toon dat m’n medestanders m’n opponenten zijn geworden.
Een front van 4 individuen die elkaars echte haarkleur niet eens kennen, met mij ertegenover. Toen Pollock van Peggy Guggenheim als vriendschappelijk gebaar de opdracht kreeg voor een mural in haar huis (op doek, maar het heette wel mural) was hij dankbaar en zij ook. Totdat er na 6 maanden nog steeds niks op dat doek stond en zij van kompanen rivalen werden. Na haar ultimatum liet hij haar in een nacht zien wat er kan ontstaan uit frustratie, hoop en moed. Het was het ontstaan van actionpainting en dat was bij gezapigheid niet gebeurd.

Wat lijdt naar optie 2:
Ik vond stap 11 af: rood stipje of niet, het was voor mij een af schilderij, dat er in het echt beter uit zag dan op de foto (nog frustrerender). Als iets af is en het mag niet zijn, dan rest mij niks anders dan hier een andere weg in te slaan. En misschien zit hier die wildness in waar ik al zolang naar verlang.

Hierbij presenteer ik mijn nieuwe pad: stap 12.
Wie is de baas. IK BEN DE BAAS.

Aukje Dekker schrijft voor mister Motley over haar project Stick or Twist. Twintig kunstkopers hebben ingestemd met de aankoop van een leeg canvas van Aukje Dekker waarop in fases een kunstwerk zal onstaan. Lees de andere artikelen hier. Of bezoek de website van Stick or Twist.