Laten we het nog eens hebben over het tentoonstellen van koloniaal geweld
Hoe kun je op een ethische manier een geschiedenis van onderdrukking en ongelijkheid tonen in het theater of tentoonstellingsruimte, zonder te vervallen in stereotyperingen en zonder het enkel reproduceren van geweld? Die vraag bleef in het hoofd van Lara Nuberg echoën na het zien van Gelukzoekers op Sumatra. ‘Hoeveel gelynchte zwarte lichamen moeten we zien voordat er een algemeen besef komt over hoe erg de slavernij was? Hoeveel anonieme doden moeten we opgestapeld zien liggen om de ernst van Holocaust te begrijpen? Hoe vaak moet een bruine acteur op een podium worden geslagen om de verhoudingen aan de oostkust van Sumatra inzichtelijk te maken?’
De kleur van het onbestemde
Vandaag is het Blauwe maandag, de zogenaamd deprimerendste dag van het jaar, en dus schrijft Barbara Collé over blauwe kunst, melancholie en start een zoektocht naar het blauwe uur.
Het is helemaal geen blauwe maandag
Vandaag, op 18 januari 2021, herpubliceert Mister Motley dit artikel van Barbara Collé over Blauwe Maandag uit 2020. Deze dag wordt door…
Niet meer terug naar het oude normaal
Een nieuw jaar vraagt om een wens. Maar hoezeer we rond middernacht 2020 zo ver mogelijk van ons weg telden…
76.146 Londense kinderen: een generatie gestold in de tijd
‘London is calling you. What are you waiting for? What you searching for? London is all in you.’ – Fragment uit…
Nieuwe artikelen laden...