Salin, Eray, Said, Nassim en Naoufal interviewen Philip Akkerman

V.l.n.r. Eray, Said, Naoufal, Salid, Philip en Nassim

Nassim: Hoe gaat het leven?

Philip: Het gaat goed. Als ik zou klagen zou ik mezelf een enorme klootzak vinden. Ik heb namelijk heel leuk werk. Ik wilde al vanaf jongs af aan schilder worden, maar ik dacht eerlijk gezegd dat dat nooit zou lukken. Het is namelijk best wel heel moeilijk om van je hobby je beroep te maken. Er zijn ook veel mensen die profvoetballer willen worden, maar iedereen weet dat dat maar weinig mensen lukt. Dat is met kunstenaar worden net zo.

Als ik zou klagen zou ik mezelf een enorme klootzak vinden.

Nassim: Heeft u een opleiding gevolgd?
Philip: Ja, ik wilde heel graag tekenen dus ik zei tegen mijn vader en moeder dat ik naar een kunstschool wilde. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het mocht, maar toen vertelde mijn vader dat hij vroeger ook naar de kunstschool wilde, maar dat dat van zijn ouders niet mocht. Daarom mocht ik het wel. Hij dacht: als Philip wil tekenen dan mag dat. We woonden in een klein boerendorpje in het midden van Nederland, en ik ben toen hier naar de kunstacademie in Den Haag gegaan. Ik vond het hier zo leuk dat ik daarna nooit meer ben weg gegaan.

V.l.n.r. Nouafal, Said, Salin, Philip en Nassim

Nassim: Hoeveel jaar bent u en hoelang maakt u al zelfportretten?
Philip: Ik ben 61 en ik maak al 38 jaar zelfportretten.

Ik schilder zelfportretten, maar ik schilder geen zelfportretten van Philip Akkerman.

Eray: Waarom schildert u alleen maar zelfportretten? En waarom lijkt u helemaal niet op sommige van deze portretten?
Philip: Dat is best moeilijk uit te leggen, zelfs voor grote mensen. Maar ik zal het proberen. Ik schilder zelfportretten, maar ik schilder geen zelfportretten van Philip Akkerman. Ik schilder een mens die zichzelf bekijkt. En dan is het helemaal niet erg dat het niet lijkt.

Said: Dat begrijp ik niet helemaal. Zit er dus achter elk zelfportret een verhaal?
Philip: Nee, niet echt. Het is niet zoals een stripboek, waar elk plaatje een verhaal vertelt. Mijn schilderijen vertellen samen één groot verhaal. Namelijk dat het bestaan, dat eigenlijk een blinde kracht is, zichzelf toch kan waarnemen, namelijk via de mens. Een bloem heeft bijvoorbeeld geen ogen, een steen ook niet. Een dier wel, die kan het bestaan zien, maar er niet over na denken. Het enige wezen dat het bestaan kan zien en daarover na kan denken is de mens. En dat is wat ik schilder.

V.l.n.r. Eray, Said, Naoufal, Salin, Philip en Nassim

Het enige wezen dat het bestaan kan zien en daarover na kan denken is de mens. En dat is wat ik schilder.

Salin: Bent u ooit van plan om iets anders te schilderen? En schildert u stiekem wel eens iets anders?
Philip: Nee, ik ga door met de zelfportretten want dat vind ik het leukst. Maar ik doe wel eens stiekem andere dingen. In het begin heb ik bijvoorbeeld wel Haagse stadsgezichten getekend. Dus als ik een straat leuk vond ging ik die natekenen. Maar ik heb ook wel voor feesten hele grote schilderijen gemaakt. Ik schilder ook wel eens een platenhoes voor een artiest. Dat vind ik leuk om te doen. Er is bijvoorbeeld een artiest die muziek maakt met vogelgeluiden. Hij heeft mij gevraagd of ik de cover wilde maken. Dus ik maak nu een schilderij met allemaal vogels die in elkaar geschroefd zijn. Dit is nog niet af hoor, het is de onderschildering. Er komen nog allemaal kleuren bovenop.

Nouafal: Uit hoeveel lagen bestaan uw schilderijen?
Philip: Ik zal jullie het geheim van de oude meesters vertellen. De oude meesters uit de gouden eeuw, zoals Rembrandt. Die schilderijen zijn heel erg mooi, en mensen vragen zich dan vaak af hoe het kan dat ze zo mooi konden schilderen. En dat kwam omdat ze heel erg slim waren. Als je een tekening maakt van iets dat echt bestaat, dan heb je drie problemen die je moet oplossen. De eerste is de tekening. Welk poppetje zet ik waar neer? Het tweede is donker en licht, waar komt het licht vandaan? En het derde is kleur. Vincent van Gogh doet al die drie dingen in één keer. Hij tekende met één streek. Dat is eigenlijk veel te moeilijk voor een mens. Die oude meesters maakten eerst een tekening tot ze er tevreden mee waren. Daarna maakten ze een schilderij in één kleur. En daarop brachten ze de andere kleuren aan. Dus ze maakten ‘m in drieën. Als je het in drieën doet kan je makkelijker schilderen en krijg je veel mooiere schilderijen. Olieverf. Ik doe het in drie lagen. Maar je hebt ook schilders die het in tachtig lagen doen.

Eray: Kijkt u in de spiegel als u een zelfportret maakt?
Phillip: In het begin wel. Vroeger maakte ik zo’n zelfportret in de spiegel. Dan zat ik maar een beetje na te schilderen wat ik zag. Op een gegeven moment vond ik dat een beetje saai worden. Op een dag liep ik door een museum met oude kunst en toen kwam ik er achter dat die oude schilders vroeger zonder spiegel schilderden. Of dat ze een winterlandschap gewoon in de zomer schilderden. Binnen in hun werkplaats. Het gekke is dat wanneer je iets uit je hoofd schildert, het schilderij veel mooier wordt. Omdat het uit je eigen hoofd komt. Met fantasie er bij. Daarom maak ik ook altijd van die gekke dingen. Ik vind het namelijk leuk om er grapjes mee uit te halen. Als je het uit je hoofd doet, dan kan dat. Anders schilder je na wat je ziet en dan is het heel moeilijk om een grap mee uit te halen.

V.l.n.r. Eray, Said, Naoufal, Philip, Salin en Nassim

Said: Hoe lang doet u ongeveer over een schilderij?
Philip: Elke laag die ik schilder moet drogen. Dus als ik zeg dat ik er een week aan werk, dan is het eigenlijk maar drie dagen in een week of twee weken. Die drie lagen moeten steeds vijf dagen drogen per laag. Ik zeg meestal dat ik er tien uur in tien dagen over doe.

Dat kan ik niet zeggen. Ik heb ook vier kinderen. Ik zou niet kunnen zeggen wie het meest lief is.

Nassim: Welk schilderij is het mooist?
Philip: Dat kan ik niet zeggen. Ik heb ook vier kinderen. Ik zou niet kunnen zeggen wie het meest lief is. Wel wie het langst is of wie het dikste is. Maar niet wie het liefst is. Ze zijn gewoon alle vier even lief. Dat is met schilderijen ook zo. Ik vind ze allemaal even mooi en ik gooi er ook nooit een weg.

Salin: Heeft elk schilderij een naam?
Philip: Nee, dat vind ik wel jammer. Want ik vind het heel leuk om namen te bedenken voor schilderijen. Ze hebben wel een nummer.

Said: Raakt u nooit verveeld of uitgekeken op het onderwerp?
Philip: Blijkbaar niet, want ik doe het al 38 jaar en ik vind het nog steeds leuk. Dat komt omdat ik gewoon doe wat in me opkomt. Ik schilder dus wel altijd een zelfportret. Dat doe ik ook altijd met die techniek van de oude meesters. Dat ligt allemaal vast. Maar daarnaast schilder ik alles wat me te binnen schiet. Daarom zijn er ook zoveel van die gekke bij. Als ik iets verzin dan doe ik het gewoon, zonder er over na te denken.

V.l.n.r. Salin, Eray, Philip, Said, Nassim en Naoufal

Met grote dank aan Philip Akkerman, Salin, Eray, Said, Nassim en Naoufal van buurtcentrum De Mussen.