Anna Banana de Top Banana

Het begon bij de ‘Banana Rag’, Anna Banana’s nieuwsbrief over kunst, bananen en haar leven, waarmee ze zich kenbaar maakte in het mail-art netwerk. De ‘Rag’ verstuurde ze naar kunstenaars uit de mail-art scene en naar geïnteresseerden die zich voor de nieuwsbrief hadden aangemeld. Er werd veel op en neer geschreven door zowel kunstenaars als niet-kunstenaars, die er enthousiast van raakten.

Het mail-art genre, waarin kunstenaars post als ‘medium’ gebruikten, was in een tijd waarin internet nog niet bestond een unieke en intieme communicatievorm, waarin de mogelijkheden van post als kunstvorm werden verkend. Brieven en kaarten waren nooit ‘gewoon’ brieven en kaarten. Ze vormden een creatief document waar geen richtlijnen voor waren. De vreugde wanneer de postbode iets unieks bracht, iets unieks met jouw naam erop, moet magisch zijn geweest.

Naast het schrijven van de ‘Banana Rag’, ontwierp Anna Banana postzegels, waarin ze de banaan in allerlei houdingen binnen de ribbelige randjes van de postzegel liet poseren. ‘The beauty of stamp art is that it doesn’t take up a lot of room ’, schreef Anna Banana. Het ontwerpen van postzegels (‘artistamps’) leek een nieuw genre op zich te zijn, waarin kunstenaars postzegels als uitingsvorm namen. ‘People still do double-takes when looking at an envelope with artistamps on them. Because they look so real, the question always comes up, “are they real/legal?”, “Can I mail a letter with these?” I like this aspect, because it startles people, and makes them question what is real .’ Anna Banana vindt ze vooral geweldig omdat postzegels gebruikt kunnen worden, een nut hebben. ‘They are not just for matting and framing, but torn up and put on envelopes, they become a colorful and provocative elements on a mail-art piece. One can make a statement with a stamp, in a very limited space.’

De banaan was een deel van Anna Banana’s zelf gekozen identiteit dat ze speels gebruikte en trouw inzette in haar kunstenaarscarrière. Het lag nog niet in haar naam besloten toen ze Anne Lee Long heette, maar leek vast te staan toen ze zich de naam Anna Banana gaf. Nog lang niet verveeld door de banaan, organiseerde ze bananenactiviteiten zoals de ‘Banana Olympics’; een absurd sportevenement dat bestond uit wedstrijden waarin mensen achteruit moesten rennen en andere absurde activiteiten, zoals een ‘banana balancing race’, waarbij Anna Banana deelnemers honderd meter liet rennen met een banaan balancerend op hun voorhoofd. Ook verdiepte Anna Banana zich in de feitelijke informatie over de banaan en verzamelde dit in haar archief, de ‘Banana Rank’. Al was dit niet de manier waarop ze met de banaan bezig wilde zijn. ‘My interest is focussed on the fruit’s presence in (mail) art. I don’t approach my subject with external objectivity, but instead use it as an extension of my personality and my behaviour .’ 
Anna Banana richtte een grafisch ontwerpbureau op, genaamd ‘Banana Productions’, waar ze zichzelf de titel ‘Top Banana’ gaf. Een naam die haar misschien wel het beste past. Er is niemand die zoveel over de banaan weet, niemand die er zoveel mee gedaan heeft en de banaan zo eigen heeft gemaakt als Anna Banana, de ‘Top Banana’.

Anna Banana