Adempauze- Loodgieter
Ik schrijf aan een ronde tafel in een hoek bij het raam met enkelzijdig glas.
Dat gelukkig dit voorjaar vervangen wordt, zei de eigenaar tegen Richard.
De keukenkastjes zijn lichtblauw, het aanrecht donkerblauw: er staat geen afwas, messen set of ander kookgerei op. Boven de deur hangt een klok en op de stenenvloer is geen kruimel te bekennen.
Dit is alles behalve relevant, ik zal dit niet gebruiken in mijn tekst, maar ik blijf hier zitten schrijven want zo nu en dan komt de eigenaar langs, die voor een paar seconden in de deuropening blijft staan: vriendelijk knikt, zijn mond opent, de woorden weer inslikt en naar de badkamer loopt, waar ik zijn stem ook niet hoor. Hij zal wel denken: wat is dat voor assistente? Richard vervangt een kraan in de badkamer. Ik kan niet met hem mee. Ik kan het wel, maar nu niet. Het is nog maar half tien.