Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Joran van Soest. ‘Ik wil met mijn werk graag mezelf overstijgen en een plek voor reflectie maken waar anderen zich ook in kunnen vinden. Dat communicatieve aspect is erg belangrijk voor waar ik met mijn werk naar toe wil. Het is ook iets dat doorspeelt in het wel en niet begrijpen van anderen. Ik denk namelijk dat iedereen moeite heeft elkaar te begrijpen, en dat de ruimte om elkaar te begrijpen niet altijd vanzelfsprekend is.’

Deze week is Koen Taselaar te gast in Kunst is Lang. Het werk van Koen bestaat naar eigen zeggen uit het stapelen van motieven. Soms letterlijk, in het geval van een silhouet-sculptuur van een slak bovenop een olifant, als onderdeel van een groep totempaal-achtige beelden. Maar ook figuurlijk, binnen zijn vaak psychedelische wandtapijten, vormen verschillende motieven het totaalbeeld. Neem het acht-en-een-halve-meter lange werk over de geschiedenis van Bauhaus: letterlijke verwijzingen naar het gedachtengoed worden vermengd met avatar-achtige poppetjes, met de cactussen die oprichter Walter Gropius verzamelde, met dansende letters en sterren, en met langs de rand een kader van abstracte vormen en kleuren. De stapeling gaat door tot er een werk is ontstaan dat verrast, nét iets te vol is en ook een tikkeltje lelijkheid heeft.

In een serie publicaties en programma’s onderzoeken Mister Motley en ArtEZ Studium Generale samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers de verbanden tussen tijd, arbeid en ecologie. Persis Bekkering schreef in essay dat cirkelt rondom de vraag of kunst überhaupt kan bestaan binnen het kapitalisme. ‘Kunst is geen proces dat efficiënt gemaakt kan worden, waaruit rendement kan worden geslagen. Ik zou zelfs willen zeggen dat het maakproces geen helder begin en geen werkelijk einde kent.’

Deze week is Oeke Hoogendijk te gast bij Kunst is Lang. Oeke is documentairemaker, die furore maakte met onthullende films waarin kunst een belangrijke rol speelt als Het nieuwe Rijksmuseum, Mijn Rembrandt en De schatten van de Krim. Haar films ontsluiten werelden die normaal gesproken gesloten blijven, en waarin Oeke met een scherp oog voor schoonheid, conflict en menselijk gedrag vastlegt wat ze aantreft. Dat liet ze ook zien met Housewitz, het portret van haar moeder, die tientallen jaren als kluizenaar op één verdieping van haar woning leefde, en enkel via haar computer en televisie de wereld verkende.

De muze van Liv Liberg is zonder twijfel haar zus Britt die ze al vijftien jaar lang fotografeert. Het meest recente werk van hun moeder, kunstenaar Marliz Frencken, lijkt een verbintenis aan te gaan met Liv’s foto’s want Marliz schildert nu het liefst Britt en ook in die portretten spelen kleding en houding een rol. ‘Mijn moeders werk was voortdurend de verbeelding van de vrouw die zij heeft gemist in haar leven en waar ze naar op zoek was, die zoektocht heeft zij aan ons doorgegeven.’

Deze week is Madelon Hooykaas te gast bij Kunst is Lang. Madelon behoort, als onderdeel van een kunstenaarsduo met de in 2004 overleden Elsa Stansfield, tot de video-pioniers van de vorige eeuw. Maar ook voor en na hun samenwerking maakte Madelon vele foto- en videowerken, waaruit een grote interesse in spiritualiteit en de natuur blijkt. Zo werd ze als eerste westerse vrouwelijke fotograaf binnengelaten in een Japans zenklooster en filmt ze overal ter wereld patronen en bewegingen in de natuur die haar opvallen.

Ruben Jacobs toog naar Ruigoord om De Oase van Verwondering te beleven, en vroeg zich af of er nog wel ruimte is voor onbevangen verwondering in deze apocalyptische tijden. Hij gaat een verbinding aan met kunstwerken van Four Siblings, Ambassade van de Noordzee en Bryony Dunne. ‘Zonder zintuigelijke waarneming blijft de ecologische crisis abstract en een (hernieuwde) verbinding tot de aarde onmogelijk. We zijn en blijven uiteindelijk, ondanks al onze technologische snufjes, lijfelijke wezens, net als de rest van het dierenrijk.’