De huid van de dingen
De Belgische kust wordt eens in de drie jaar bevolkt door sculpturen ter gelegenheid van de kunstmanifestatie Beaufort. Sommige van die beelden blijven permanent. Zo ook Sara Bjarland’s Monobloc Moments in Blankenberge.
De Belgische kust wordt eens in de drie jaar bevolkt door sculpturen ter gelegenheid van de kunstmanifestatie Beaufort. Sommige van die beelden blijven permanent. Zo ook Sara Bjarland’s Monobloc Moments in Blankenberge.
Deze week is Charlotte Dumas te gast bij Kunst is Lang. Chalotte werd al vroeg in haar carrière bekend met haar intieme portretten van dieren, vaak honden of paarden, die zo zijn gefotografeerd dat hun unieke karaktertrekken zich laten zien. Sinds 2012 is ze de dieren ook gaan filmen, bijvoorbeeld in een drieluik over wilde paardjes op het kleine Japanse eiland Yonaguni. Het zijn symbolische, tekstloze films waarin behalve de paarden ook kinderen te zien zijn, die zich op een vergelijkbare manier vanzelfsprekend gedragen.
De winnaar van De Scheffer 2024 laat vaak muren terugkomen in zijn schilderijen. Het is in deze politieke tijd onmogelijk de associatie met grenzen en migratie te negeren, al lijkt er achter dit symbool meer schuil te gaan dan simpele maatschappijkritiek. Als Abul Hisham schildert borrelen gedachtes en ideeën bij hem op, zonder dat hij weet waar ze vandaan komen. ‘Noem het een goddelijke interventie of iets anders, maar je kunt er niet aan ontsnappen.’
De tentoonstelling REBOOT in het Nieuwe Instituut toont sleutelwerken uit de digitale kunst (periode 1960-2000) en nieuw werk van hedendaagse makers. Lena van Tijen schreef er een essay over dat inzoomt op de vraagstukken rondom het conserveren van digitale kunst zoals: Wat is een digitaal kunstwerk? En wat moeten we er eigenlijk van bewaren om haar essentie in stand te houden?
De komende tijd houdt kunstenaar Valerie van Leersum zich bezig met deze vragen: een onderzoek dat zal uitmonden in een (ver)beeldend werk dat met het publiek zal worden gedeeld tijdens het jaarlijkse festival Into the Great Wide Open, een meerdaags, popcultureel festival met muziek, beeldende kunst, literatuur en film dat aan het einde van de zomer op Vlieland plaatsvindt. Eén van de pijlers van het festival is het multidisciplinaire kunstprogramma. Rondom het jaarthema Shifting Perspectives presenteren zo’n tien kunstenaars zowel overdag als ‘s avonds hun werk in de overweldigende natuur.
In aanloop naar het festival zal Valerie van Leersum diverse keren als artist in residence op het eiland verblijven en zowel de kleur van de Noordzee als de Waddenzee onderzoeken, en met diverse eilandbewoners in gesprek gaan over hun kennis en visie betreft de plek waar deze zeeën in elkaar over gaan. Mister Motley en Into The Great Wide Open bundelen de krachten om samen het onderzoek van kunstenaars voor een breder publiek te ontsluiten. Via onze beide kanalen delen we de komende maanden Valerie’s zoektocht naar de vermeende grens die in het water loopt en wat deze ons kan leren.
De erfenis van Nola Hatterman blijft springlevend vanwege de De Nola Hatterman Art Academy, gedragen door de toewijding en passie van haar voormalige studenten en degenen die haar nalatenschap koesteren. De kunstopleiding heeft niet alleen Surinaams talent gevoed, maar ook bijgedragen aan de internationale erkenning van Surinaamse kunst. Kevin Headley licht uit hoe de Academy zich staande houdt ondanks de aanhoudende economische crisis waarin Suriname verkeert en het gebrek aan overheidssubsidies.
Deze week is Juha van ‘t Zelfde te gast bij Kunst is Lang. Juha werkt als DJ, docent, filmmaker en organisator met het idee van collectieve creativiteit. Bijvoorbeeld in het ontwerpen van clubavonden waarin iedereen volledig zichzelf kan zijn en bijdraagt aan een open sfeer, in workshops die draaien om de vraag hoe je de clubscene klimaatrechtvaardig kunt laten opereren, maar net zo makkelijk in een collage-documentaire waarin langere historische lijnen van collectieve creativiteit worden aangewezen: van zwarte jazzmusici in het Amsterdam van de jaren ‘20 uit de vorige eeuw, via ideeën van de Dada beweging, CoBrA, en Provo’s, tot het ontstaan van een iconische vrijplaats als de Amsterdamse discotheek RoXY.
In aanloop naar het programma Het landschap dat in ons huist, dat we samen organiseren met IDFA en dat plaatsvindt op 26 april aanstaande, vroeg Mister Motley dichter en schrijver Hannah Chris Lomans een kort verhaal te schrijven over de verstrengeling van landschap en lichaam.
Laure Prouvost geeft haar universum vol vogels, keien en plasjes water gestalte in De Pont. IN THE MIST OF IT ALL, ABOVE FRONT TEARS laat de bezoeker ronddolen in zalen die zijn aangetast door de klimaatramp en daaruit voortvloeiende migratiebewegingen. Maar Laure van den Hout zoomt in op een heel klein, nauwelijks te ontwaren deel van deze allesomvattende tentoonstelling.
Deze week is Lotte Werkema te gast bij Kunst is Lang. Lotte maakt fictieve hulpstukken, objecten die je op je lichaam zou kunnen dragen. Ze hebben iets weg van medische braces, maar hebben zo hun eigen functionaliteit: ze krommen je vingers zodat alleen de middelvinger fier overeind blijft staan, ze laten je op je tenen lopen of verbinden je been met dat van iemand anders, zodat je samen kunt lopen.
Mister Motley en IDFA slaan de handen ineen voor de multizintuigelijke avond Het lichaam dat in ons huist op 26 april aanstaande.
In een wereld doordrenkt van communicatie lijkt elke interactie te pulseren als een levende entiteit. Maar wat als communicatie zelf een vorm van leven is? Deze vraag opent de deur naar een diepgaand onderzoek naar de aard van menselijke interactie, de rol van taal en expressie, en de grenzen van identiteit. Benjamin Francis verkent dit concept door een online tentoonstelling samen te stellen voor Mister Motley, gebaseerd op zijn langlopende onderzoek naar het verlangen naar controle over niet-levende objecten en lichamen.
Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Frans van Lent. Van Lent formuleert een voornemen en voert het consequent uit. Het is een afspraak met zichzelf die hij nakomt. ‘Je zou het werk van Frans van Lent kunnen zien als ‘acties’, maar eerder is van het tegendeel sprake. Geen ‘non-acties’ want hij doet wel degelijk iets, maar het is een gebeurtenis waarin niets gebeurt.’